Sit John Soane Museum, Londen
Ongewijzigd
Een van de mooiste en leukste musea die ik ken is het Sir John Soane’s museum in Londen. Deze 19de eeuwse architect heeft in zijn woonhuis aan de Lincoln’s Inn Fields zijn veelzijdige collectie ondergebracht en bepaald dat alles na zijn dood ongewijzigd aan het publiek moet worden getoond. Vrij toegankelijk voor iedereen.
Wel een beetje jammer dat je er niet mag fotograferen. Volgens mij had Soane dat prima gevonden, maar dat terzijde.
Dit kleine museum is een voorbeeld van een klein museum dat het verhaal en de verbeelding vooropstelt. Onderhoudend, informatief en leerzaam. Je kijkt toch anders naar je omgeving wanneer je ditbijzondere museumhuis verlaat. Het prikkelt je fantasie. Ook dat.Vandaar het zonnetje in het beeld hierboven. Het is een object uit de collectie glasobjecten van vader en zoon Blaschka. Het heeft niets met het verhaal te maken, maar past mooi in het beeld.
Grammofoonplaat
Kunst en cultuur worden helaas vaak gedegradeerd tot louter entertainment. Daar doet niet Soane’s museum, maar doen wel veel andere musea en kunstenaars aan mee. Noodgedwongen weliswaar, want anders dreigt in veel gevallen de weg naar de ondergang.
Daarom ontstaat een ratrace met veel verliezers en weinig winnaars. Het kunstinstituut neemt, als het al lukt, een hybride vorm aan, waarin ondernemerschap, vaak eenzijdig vertaald in commerciële activiteiten, de wezenlijke taak van het instituut mede moeten gaan financieren. Daarbij klinkt immer dezelfde grammofoonplaat uit de monden van de voorstanders van krappe kunstbudgetten: zoek De Particuliere Financier! Doe aan Crowdfunding!
Regels en procedures
Dat is heel mooi en zeker het proberen waard. Maar wie denkt dat dit de problemen oplost, die een overheid veroorzaakt die haar verantwoordelijkheid niet neemt ten aanzien van de kunsten, staart zich blind. e kunsten worden opgezadeld met een wurgende zoektocht maar geld, die steeds meer wordt gefrustreerd door fijnmazige regelgeving ter vermijding van elk risico. Het is overigens vreemd dat aan de ene kant ondernemerschap binnen de kunsten als strikte noodzaak wordt gepresenteerd, terwijl vanuit dezelfde hoek knellende regels en procedures worden ingezet.
Bijzaak
Het is te hopen dat de nieuwe minister van cultuur in Nederland de daad bij de mooie woorden van zijn of haar voorganger gaat voegen. Want bij die mooie woorden is het tot nu toe helaas gebleven. Er is niet veel gerepareerd van de schade die door de exorbitante bezuinigen in 2012 is aangericht. Kunst is blijkbaar leuk, maar als het puntje bij paaltje komt een bijzaak.
Begrijp me goed. Natuurlijk is het museum en met haar de hele kunstensector verantwoordelijk voor de financiering van projecten. Dat gaat tegenwoordig echter meer en meer ten koste van de core business van het museum, die ik als volgt zou willen samenvatten.Kunst en cultuur zó presenteren dat mensen het lange termijn verhaal er achter begrijpen en er hun eigen beleving tegenover kunnen zetten.
Maart 2017
Stories and imagination
Unchanged
One of the most beautiful and funniest museums I know is Sir John Soane's museum in London. This 19th century architect has housed his versatile collection in his home at Lincoln's Inn Fields, and determined that everything after his death should be displayed unchanged. Freely accessible to all.
It's a bit of a pity you can not photograph the inside. I think Soane wouldn't have bothered, but let's leave that for the moment.
This small museum is an example of a small museum that represents stories and imagination. Interactive, informative and educational. You are looking at your surroundings differently when you leave this special museum house. It stimulates your fantasy too. Hence the sun in the image above. It is an object from the collection of glass objects of father and sonBlaschka. It has nothing to do with the story, but fits in well with the image.
Hybrid
Arts and culture are unfortunately often downgraded to mere entertainment. Not by late Sir John Soane, but many other museums and artists do. They are forced so to say, because otherwise the road to descent will often appear.
That's why there is a rally race between museums with many losers and a few winners. The art institute, if it succeeds, takes on a hybrid form, in which entrepreneurship, often unilaterally translated into commercial activities, has to fund the essential task of the institute. In addition, the same sound repeats over and over from the mouths of the advocates of tight art budgets: find the Private Financier! Do Crowdfunding! As if this is possible within a glimpse of the eye.
Rules and procedures
That is challenging and definitely worth the effort. But who thinks that this solves the problems that cause a government that does not take responsibility for the arts, is blind. The arts are saddled with a stifling search for money, which is increasingly frustrated by fine regulation to avoid any risk. It is also strange that on the one hand entrepreneurship within the arts is presented as a strict necessity, while at the same angle it is being used by knocking rules and procedures.
Triviality
The new minister of culture in the Netherlands will hopefullytake action in the words of his or her predecessor. Because beautiful words only have no concrete result, which is the case. The damage caused by the exorbitant cuts in 2012 is not repaired. Art is apparently fun, but if the tip comes to a bowl, it's a triviality.
Of course, the museum and with her the entire arts sector is responsible for their own project financing. Today, however, this is more and more at the expense of the core business of the museum, which I would like to summarize as follows. Art and culture make us understand the long-term story of our society and we can express our own experiences within.
March 2017
\