Hart onder de riem
Soms verdienen recensies zelf een slechte recensie. Vandaag, 25 juli, een voorbeeld daarvan in de Volkskrant van Stefan Kuiper over de tentoonstelling de Nieuwe Wilden in het Groninger Museum.
Ik voel de behoefte om het museum een hart onder de riem te steken, want Kuiper's verhaal is schadelijk voor de naam van een van de mooiste musea van ons land.Bij deze.
Museumwerk
Er wordt in het museum aandacht besteed aan een althans door mij bijna vergeten verschijnsel in de beeldende kunst. Alleen al door dit uit de kast te halen doet het museum het werk dat het behoort te doen. Kuiper kraakt bepaald werk dat kunstzinnig gezien inderdaad niks voorstelt af, maar beschouwt niet de tentoonstelling als museumproduct. Dat is onjuist en doet het museum onrecht. We werden kortgeleden met een clubje genodigden rondgeleid door deze tentoonstelling. Die maakte indruk. Misschien wel juist door de verschrikkelijke (slechte) schilderijen die er tussen zitten en het tijdsbeeld dat de tentoonstelling oproept.
Haks
Tot slot vind ik het onkies om voormalig directeur Haks, die indertijd veel van de getoonde werken opnam in de collectie, neer te zetten zoals de recensent doet. Hij beschrijft hem als iemand die een nogal elastisch beeld had van wat mooi, lelijk, goed of slecht was. Hij was echter een van de beste museumdirecteuren die ons land heeft gekend en had tot ver in het buitenland een goede naam.
Zie voor de recensie hier. En voor de tentoonstelling daar.
25 juli 2016
"Grote douche", 1981, Rainer Fetting