Ode aan het authentieke
Ayn Rand, bekend van haar omstreden boek 'Atlas Shrugged', schreef in1942 'Fountainhead', waarin twee jonge architecten de hoofdrol delen.Het boek, weliswaar bekend van een gelijknamig theaterstuk, is watminder bekend dan het andere werk, dat door velen als eenverheerlijking van het kapitalisme wordt gezien. 'Fountainhead' vertelt een ander verhaal. Het kan worden gezien alseen pleidooi voor creativiteit, maar vooral is het een ode aan hetauthentieke van het individu. Het is 75 jaar geleden geschreven, maar het gaat over nu. Over hetauthentieke, dat zo vaak ontbreekt in het hedendaagse leven. In hetboek bereikt de architect die niet mee zwemt met de mainstream, maardicht bij zijn eigen visie op kwaliteit blijft, na vele tegenslagen, de top. De andere, die doet wat de mensen willen, het neerzetten vanneoklassieke nostalgische bouwsels, heeft uiteindelijk het nakijken.Een happy end. Ik ga er vanuit dat dit ook de wereld van vandaagoverkomt, waarin middelmatigheid in deze tijdsspanne in toenemendemate de boventoon voert.
Onuitputtelijke bron
De titel van het boek is in het Nederlandse vertaald met De EeuwigeBron. Die titel is de spijker op de kop van wat ons vandaag bezighoudt of zou moeten houden. De onuitputtelijke bron van inspiratieen creativiteit, die wordt gevuld met alle unieke eigenschappen vanmensen samen. Die bron droogt op wanneer men elkaar slechts nadoet.Tweedehands mensen, zo worden ze in het boek aangeduid door een vande andere karakters.Wat in dit verband opvalt is dat men de kunst van weleer roemt endie van nu afschiet. "dat kan mijn dochter ook", is de veelaangehaalde uitspraak van iemand die een abstract werk bekijkt. Of:er zijn geen goede kunstenaars meer. En dan hoor je de schilderWilliam Turner of Wolfgang Amadeus Mozart voorbij komen. Wel, diewerden in hun tijd door mensen met dezelfde blik op hedendaagsekunst en cultuur afgeschoten.
Nieuw en eigen
De kunsten zijn hetperfecte terrein voor het presenteren van originele authentiekegedachten, die ontspruiten uit het creatieve brein van de mens. Wanneer we niet bang zijn voor nieuwebeelden en geluiden, of het nu om architectuur, beeldende kunst ofmuziek gaat, dan geven we ruimte aanhet eigene, hetauthentieke, het unieke, dat elk mens in zich heeft. Dat maakt de wereld er een stuk beter op.
December 2016
Fountainhead