De belastingbetaler en de kunsten
Mijn buurman is een gekwalificeerde aardappelteler. Een aardige man, die vriendelijk klaarstaat met een accu als mijn auto niet start. En de buitenkant van onze heg naast het laantje waar hij recht van overpad heeft, snoeit hij altijd ongevraagd.Hoewel onze werkzaamheden meer verschillen dan je voor mogelijk kunt houden, is er altijd een goed gesprek wanneer we zo nu en dan bij elkaar zijn. Beter een goede buur dan een verre vriend, zeggen ze. Daar zit zeker wat in.
Ik voer de buurman hier op, omdat hij net als ik een belastingbetaler is. Met onze belastingcenten worden onder andere musea gefinancierd.Musea moeten vandaag de dag vooral heel veel bezoekers trekken. Er was in de buurt een klein museum, dat dichtging vanwege bezuinigen op kunst en cultuur. Men vond dat het onvoldoende bezoekers trok, nadat men een fusieplan van het museum met een paar kleine andere musea zonder duidelijke reden had afgeschoten. Men deed er mooie experimenten op het raakvlak van natuur en kunst en haalde daarmee vaak de pers. Het museum trok met een zeer bescheiden budget een bescheiden aantal bezoekers.
De politiek zag tenslotte echter meer in een educatief centrum, dus werd het museum daarin veranderd, waarna het in de vergetelheid verdween.
De reactie van mijn buurman op dit voorval was simpel, maar duidelijk. “Tja, zo’ n museum kan niet uit, dus is het logisch dat het wordt gesloten.”
Hij keek mij verbaasd aan toen ik hem voorhield dat zijn bedrijfstak veel meer subsidie krijgt dan dan de musea. De landbouw in Europa wordt immers jaarlijks door een uit de kluiten gewassenondersteuningsysteem overeind gehouden, waarin 100-en miljoenen euro's belastinggeld verdwijnen.
Instellingen die met belastinggeld worden gefinancierd hebben een speciale verantwoordelijkheid, maar dat lijkt vooral voor de kunsten, waaronder musea, te gelden. Die moeten zich steeds weer opnieuw via een ingewikkeld systeem van rapportages en controlesverantwoorden.
Het probleem is dat het museumproduct in toenemende mate wordt gezien als een doorsnee marktproduct, dat alleen bestaansrecht heeft als het verkocht wordt voor geld. Dat de opbrengst vooral zit in bezinning, educatie, verbinding en zingeving, wordt buiten beschouwing gelaten. En dat is nu precies de meerwaarde van een museum boven een aardappelveld, dat uitsluitend piepers voor patat levert. Niks ten nadele van patat, al zou ik er niet teveel van eten, maar het museumproduct is niet vergelijkbaar met een gewoon marktproduct en al helemaal niet met patat.
Juli 2017
Museums, potatoes and chips
Paying tax and the arts
My neighbor is a qualified potato producer. A nice guy who kindly helps with a battery whenmy car does not start. Every yearhe cutsthe outside of our hedge next to the lane wherehehas to passregularlywith his machines.Although ourjobs areverydifferent, we havea good conversation when we are together every now and then. Better a good neighbor than adistant friend, they say.
That is definitely true.
I'm mentioningmyneighbor here because, like everybody, he's a taxpayer.And withtax moneylots ofinstitutionsaresupported,includingmuseums.This is one ofthereasons why museumsare supposed to focus on attracting as much visitors as possible.
There was a small museumnearbyclosed downbecause ofcutson art and culturebudgets. The aldermanstressedthat it did not attract enough visitors aftershe hadignored,withoutaclear reasonactually,a fusion plan of the museum, with a few small other museums. This smallmuseum managedtorealize innovativeexperiments on the interface of nature and art andwas mentionedvery oftenin the media, whichhasa positive effect on the imageof the city.The museum attracteda modest number of visitors with a very modest budget. Finally, the politiciansfocused onan educational center, so themuseum was transformed into it.After thatit disappeared into oblivion.
My neighbor's response to this incident was simple but clear. "Well, such a museum does not work out, so it's logical that it's closed." He kept silentwhen I suggested that hispotatocompany receivesmuch more funding than a museum. After all, agriculture in Europe is supportedannually by a veryclustered support system in which 100s million euro tax money disappears.
Institutions financed with tax money have a special responsibilityto society. That`s a fact.But this seems to be especiallya factfor the arts, includingmuseums. They need to prove themselvesagain and againseverelyguidedthrough a complex reporting and checkingadministration.
The problem is that the museum product is increasingly seen as a common market product, which has only subsistence when it is sold for money by a huge amount of entrance fees.The fact thatmuseums have an important rolein reflection, education, connectionbetween peopleandgiving meaningto them, is ignored. And that's exactly the added value of a museum above a potato field, whichproduces potatoes forfries. Nothing bad aboutfries, though I would not eat too muchof it, but the museum product is not comparable to a regular market product and not at all with potatoes.
July 2017
Image: The mountain (3)
Cookie-instellingen
Deze website maakt gebruik van cookies om bezoekers een optimale gebruikerservaring te bieden. Bepaalde inhoud van derden wordt alleen weergegeven als "Inhoud van derden" is ingeschakeld.
Technisch noodzakelijk
